Is het verwondering? Is het boosheid? Is het verlegenheid? Eenzaamheid misschien? Angst? Of toch verdriet?
Wat de koppen van Aldona Stachowska uitstralen, is nooit eenduidig aan te geven. Maar vrij van emotie zijn ze nooit. Hoe onwerelds en vervreemdend ze zich ook voordoen, altijd zijn het wezens die hun gevoelens zonder enige terughoudendheid tonen - mede dankzij hun transparantie. Het is deze onbevangenheid die hen doet uitgroeien tot sterke persoonlijkheden.
Althans, zo lijkt het. Want hun ware kracht halen ze ergens anders vandaan. Die ligt in het schilderkunstige, in de manier waarop verf, inkt en water hun plek krijgen op papier of doek. Hoe lijnen silhouetten worden. Of vervloeien in een totaalbeeld. Of uiteenvallen in beeldfragmenten. Of met een kleuraccent hun bijzondere expressie krijgen.